เคยได้ยินว่า “คนเราชอบไม่เหมือนกัน แต่ไม่ชอบเหมือนกัน” คือถ้าไม่ชอบอย่างไร ก็อย่าไปทำกับคนอื่นแบบนั้น เช่น ถ้าเราไม่ชอบกลิ่นเน่าๆ คนอื่นก็มีแนวโน้มไม่ชอบกลิ่นเน่าเหมือนกัน แต่ถ้าเราชอบกลิ่นน้ำหอม Wannik I (wan-nik-wan) คนอื่นก็อาจจะไม่ชอบกลิ่นนี้เหมือนกับเรา
เปิดเทอมมาก็เห็นพิธีกรรมเดิมๆ ประเพณีเดิมๆ แต่สิ่งที่ผมเห็นแล้วไม่ชอบทุกครั้ง คือการเอาป้ายใหญ่ๆมาแขวนคอรุ่นน้อง แล้วให้รุ่นน้องเดินไปมาโดยมีป้ายแขวนอยู่ ผมคิดว่าคงไม่มีใครชอบถูกเอาป้ายแขวนคอ ซ้ำร้าย บางป้ายก็เขียนแซวน้องอีกต่างหาก เดินไปเหมือนถูกประจานไป
เคยเห็นป้ายแผ่นหนึ่ง เขียนไว้ว่า “ประเพณีต้องคงอยู่” ผมเห็นว่ายังเขียนไม่ครบ น่าจะเขียนว่า “ประเพณีดีๆต้องคงอยู่” หรือ “ประเพณีดีๆควรจะถูกรักษาไว้”
Advertisements
“ผมผิดหวังมาก เมื่อเห็นคราวเปิดเทอมทีไร นิสิตนักศึกษาปริญญาตรีบ้านเรายังมัวเต้นไก่แจ้ตายแล้วกันอยู่ ยี่สิบปีที่แล้วผมทำแบบนั้น สองทศวรรษผ่านไป มันก็ยังมาไก่แจ้กันอีก ทั้งที่โลกพัฒนาไปถึงขนาดไหนแล้ว”
“ลองคิดดูเทียบกับเด็กฝรั่ง จะดีจะชั่วพวกนั้นก็ทำมาหากินเป็น ดูแลตัวเองเป็นตั้งแต่อายุ 15 ของเรายี่สิบปีแล้วยังแบมือขอเงินพ่อแม่มาเรียนหนังสือ และวันแรกในรั้วมหาวิทยาลัยคือเต้นรำทำเพลง แล้วเราจะเอาอะไรสู้เขา?”
— ปรีดา ยังสุขสถาพร